Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1121

w rękach tych, co wiedzieli o zamordowaniu Urszuli.
 Stanowczo w sprawę tę mięszała się fatalność i szatan zdecydował się przeciw niemu.
 Ryszard Beralle także wydawał się osłupiałym.
 Słuchał drżąc na całem ciele....
 Wiktor miał pomięszano oblicze.
 Nagle obrócił się do brata.
 — Zkąd jest ten woreczek? — zapytał go głuchym głosem.
 Wezwany w ten sposób, Ryszard zmięszał się.
 Czuł dobrze, że prawda nie była prawdopodobną!...
 — Znalazłem go! — wyjąkał.
 — Znalazłeś!... powtórzył podmajstrzy z wyrazem tak strasznym, że Ryszard odgadł myśl brata.
 Ciążyło na mnie straszliwe podejrzenie.
 Trzeba się było bronić i w tym celu odzyskać całkowitą krew zimną.
 — No, bracie, i cóż ci się zdaje? — zapytał podnosząc głowę.
 — Nic mi się nie zdaje... nie chcę aby mi się co zdawało... — odparł Wiktor gwałtownie — ja chcę wiedzieć...
 — Czy o mnie wątpisz?
 Zamiast odpowiedzieć na to pytanie podmajstrzy mówił dalej:
 — Gdzieś znalazł ten woreczek, skoro utrzymujesz że jest znaleziony?