Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1139

 — Ależ muszę się zaopatrzeć w dowody legitymacyjne...
 — Bez wątpienia... Czyż nie masz ich tutaj?...
 — Mam merykę urodzenia, akt ślubny, sepultury mego ojca i matki, mój patent na inżyniera, świadectwo na przedsiębiercę i kwity podatkowe...
 — No, masz ich więcej niż potrzeba, lecz zabieraj wszystkie... zbyt wiele dobrego nie wadzi...
 — Każę służącemu przygotować walizę...
 — Na co? Co najwięcej, to ci przyjdzie dziś w Troyes przenocować... Trzeba nawet będzie, chociażby jutro wypadło powtórnie jechać, powrócić cichaczem aby mnie powiadomić o wszystkiem co zajdzie... Weź w torebkę koszulę, to ci wystarczy...
 — Biegnę się ubierać...
 — Tylko się śpiesz... Jadąc na stacyę i przy śniadaniu, dam ci swoje instrukcye.
 — A Renata?
 — Dajże pokój... Zaraz o niej pomówimy.
 Paskal spiesznie udał się do swego pokoju, aby się ubrać do podróży.
 W dziesięć minut powrócił, wyjął z biurka i włożył do torebki papiery jakie uważał za potrzebne i kilka biletów bankowych.
 — Straciłem głowę! — zawołał Leopold. — Wystaw sobie, żem o mało nie zapomniał prosić cię o pieniądze! Dziwne roztargnienie, co?
 Przedsiębierca brzydko się skrzywił i zawołał żałosnym tonem:
 — Pieniędzy? Czy ci dużo potrzeba?