Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1173

 Bandyta wyskoczył na ziemię, dął pięć franków woźnicy i udał się do okienka od kassy biletowej.
 — Do Brukselli? Czy jeszcze czas? — zapytał kasyera.
 — O! i wielki!... tak panie, pociąg odchodzi dopiero o jedenaste] minut dwadzieścia.
 Jarrelonge odetchnął z zadowoleniem.
 Urzędnik dodał:
 — Za pięć minut kassa będzie otwarta...
 — O której ja jutro przyjadę do Brukselli?...
 — O dwunastej minut sześć.
 — Do licha!... tak późno!
 — Jest to pociąg osobowy... Lepiej pan zrobisz, jadąc pośpiesznym pociągiem jutro rano o siódmej minut dwadzieścia... Prześpisz się pan spokojnie w Paryżu i będziesz w Brukselli o pierwszej minut pięćdziesiąt ośm.
 — Dziękuję panu... — rzekł Jarrelonge głośno.
 Poczem, mówiąc sam do siebie, dodał:
 — Półtorej godziny, wprzód niż młody człowiek... Właśnie mi tego potrzeba... kpię sobie z pociągu pośpiesznego...
 Okienko się otwarło.
 Przystęp do niego zajmowało już z dziesięć osób.
 Uwolniony więzień stanął W szeregu i gdy na niego przyszła kolej, zażądał biletu drugiej klasy.
 O jedenastej minut dwadzicia, pociąg pędził do Belgii, wioząc Jarelonge’a.