Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1175

 Odźwierny wskazał mu drogę i wprowadził. do biura, gdzie pracowało dwóch niższych urzędników, z których jeden podjął się doręczenia pisma do prokuratora rzeczypospolitej.
 Po pięcio minutowem oczekiwaniu, Paskal został wprowadzony do gabinetu pomocnika prokuratora.
 Ten ostatni ukłonił się nowoprzybyłemu, wskazał mu ręką krzesło i rzekł do niego.
 — To pan się nazywa Paskal Lantier?...
 — Tak panie...
 — Więc to ogłoszenie zamieszczone w gazetach sprowadza tu pana?
 — Tak jest, panie...
 — Jak się to stało, że wiedząc o swych prawach do spadku po zmarłym Robercie Vallerand, nie zgłosiłeś się pan wcześniej?... Czyś pan nie wiedział o jego śmierci?...
 — Wiedziałem o niej, ale moje stosunki z wujem były rzadkie, a nie słysząc o niczem, przypuszczałem, że przez testament rozporządził majątkiem, którego cyfra nie jest mi znana.
 Podprokurator zaczął przeglądać akta.
 — Jak pana na imię?
 — Ludwik Paskal.
 — Nazwisko ojca pańskiego?
 — Ludwik Lantier.
 — Kiedy umarł?
 — Ośmnaście lat temu.
 — Nazwisko pańskiej matki?
 — Łucya Vallerand.