Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1189

 — Czy pani jesteś francuzką? — zapytał Jarrelonge z ukłonem.
 — Tak jest, panie.
 — No to jestem ocalony! Czy może mi pani wskazać, gdzie jest ulica Vieille-Chaussé?
 — Nie panie, ale tam, na rogu ulicy w dystrybucyi tytuniu znajdziesz pan posłańca mówiącego po francuzku i ten może pana poinformować...
 Jarrelonge podziękował, puścił się we wskazanym kierunku, spotkał posłańca i rzekł do niego.
 — Ulica Vieille-Chaussé, mój zuchu?
 — Zaprowadzę pana, to ztąd niedaleko... Niech pan idzie ze mną...
 Po pięciu minutach drogi, człowiek ów wyciągnął rękę ku tabliczce i rzekł.
 — Jesteśmy.
 Francuz włożył dwa franki w rękę przewodnika który ucieszony taką gratką, zawołał.
 — Jeżelibyś mnie pan potrzebował, to zawsze jestem w dystrybucyi, gotów na pańskie usługi...
 — Dobrze...
 Zostawszy sam, Jarrelonge przyjrzał się domom, i postąpiwszy parę kroków, stanął przed numerem trzydziestym pierwszym.
 Była to stara budowla lichej powierzchowności, z dwoma sklepami na dole.
 W jednym mieścił się przekupień serów.
 W drugim sprzedawano ryby solone i wędzone.
 Z obudwu wydobywał się odór zabijający.