Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1201

 — Nie ma ich... — wyjąkał.
 — Więc je zniszczyłeś?
 — Nie.
 — Zatem je posiadasz, ale chcesz więcej, ze mnie wyciągnąć. No to podwyższam aż do półtora tysiąca franków... Siedmset pięćdziesiąt franków za list... Zdaje mi się że to ładnie...
 — Powtarzam panu że ich nie mam...
 — To być nie może!
 — Niestety! nie, na nieszczęście!... Nie interesowały mnie te listy... Wcale mi nie szło o objaśnienia, jakich nie mogły dostarczyć co do osobistości właściciela znalezionego woreczka... Zamknąłem je w skrytce, gdzie się znajdowały i rzuciłem woreczek w śnieg wraz z chustką, w którą były zawinięte bilety bankowe.
 Jarrelonge z kolei zbladł.
 — Czy to w istocie prawda, co ty mówisz? — zatał drżącym głosem.
 — Tak jest, Godferdam! najprawdziwsza prawda.
 — Kroćset!.... A więc skoro zostawiłeś listy w zamkniętej skrytce, to one są w jego rękach, a on się tego nie domyśla!
 — W czyich rękach? — zapytał belgijczyk z niepokojem.
 — W rękach tego co znalazł woreczek, tego, którego wyprzedziłem zaledwie na godzinę, tego co robi poszukiwania i jedzie do Antwerpii, aby cię oskarżyć i kazać aresztować jako złodzieja...