Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1202

 Oskar znowu został zdjęty drżeniem, o którem jużeśmy mówili.
 Jak to! — wyjąkał zaledwie słyszanym głosem. — Ktoś jedzie do Antwerpii, żeby mnie kazać aresztować.
 — Tak jest...
 — Więc on wie, że ja tu jestem?...
 — Do licha! Na kolei, z której zostałeś wypędzony za złe prowadzenie, dostał twój adres z ulicy des Recollets. Z ulicy des Recollets odesłano go wprost do Antwerpii na ulicę Starej Drogi, a w obecnej chwili, bez wątpienia, wybaduje twoją matkę, która go odeśle pod „Schadzkę Marynarzy“, tak samo jak mnie tu przysłała...
 — A! nieszczęście! — zawołał Oskar — biada mu!
 Jarrelonge mowił dalej:
 — Listy zostały w woreczku... Musimy ten woreczek odebrać...
 — Ale ten człowiek? — zapytał belgijczyk głuchym głosem.
 — Dwa tysiąca franków dostaniesz, jeżeli mu przeszkodzimy powrócić do Paryża.
 — Zabić go! — szepnął były robotnik z przestrachem.
 — Czy może wolisz sąd przysięgłych?... więzienie?... galery?
 — Ale jakim sposobem?
 — Tu w Antwerpii rzecz pójdzie jak z płatka ponieważ ten człowiek jest tutaj nieznany, więc usuniemy go łatwo, tak że się o niego żywa dusza nie zatroszczy.