Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1204

 Były robotnik otworzył nagie drzwi i rzekł opryskliwie:
 — Czy tu się kto pytaŁ o mnie.
 I jednocześnie zbliżał się do flamandki.
 Ta podniosła głowę i ukazała twarz zmienioną i oczy zamglone i mrugające.
 W lewej ręce trzymała szklankę, a w drugiej jeszcze do połowy pełną butelkę.
 W około niej powietrze nasycone było silnym odorem alkoholu.
 Oskar od pierwszego rzutu oka poznał, że jego matka była pijana.
 — Godferdam! — zawołał uderzając nogą.
 Poczem wyrwał jej butelkę i szklankę.
 Stara usiłowała po wstać i zdołała to do połowy uczynić, ale nie mogła się utrzymać na nogach i upadła na krzesło, wydając głuche krząknięcie.
 — I ty śmiesz utrzymywać, że ja ci daję umierać z głodu!.. — mówił dalej były robotnik taboru z wściekłością. Zkąd masz pieniądze, za któreś kupiła tę jałowcówkę?
 Flamandka utkwiła ogłupiały wzrok, w syna i wybełkotała:
 — To ten pan...
 — Jaki pan?
 — Ten co przychodził co do roboty... w Brukselli... e stolarni...
 — Co tam matka bajesz?... Jak on wyglądał, ten pan?...