Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1221

 W ciemności Jarrelonge nie dobrze wymierzył... Cios ześlizgnął się po filcowym kapeluszu Pawła.
 Morderca rzucił kij i wydobył nóż.
 Student chociaż prawie ogłuszony i wskutek tego mocno odurzony, z całych sił wołał o pomoc i włożył rękę do kieszeni.
 Jarrelonge skoczył do niego z podniesionym nożem.
 Paweł ujrzał połysk stali w ciemnościach nocy, i machinalnie podniósł rękę, do której miał umocowany woreczek.
 Nóż spadł, ale dziurawiąc tylko worek, zastępujący napadniętemu tarczę.
 Jarrelonge pochwycił go lewą ręką i powtórnie podniósł nóż nad piersią młodzieńca...
 — Nie miał czasu uderzyc.
 Nagle rozległ się strzał.
 Jarrelonge odskoczył w tył, nie wypuszczając woreczka, którego łańcuszek kaleczył Pawłowi ciało.
 Druga błyskawica rozjaśniła cienie nocy; drugi strzał obudził echo.
 Tym razem bandyta puścił woreczek, nie wypuszczając jednak noża z dłoni.
 Student dwa razy na oślep pociągnął za cyngiel swego rewolweru?
 Druga kula utkwiła w ręku bandyty, który uczuł ból straszliwy.
 Paweł straciwszy siły, padł na śnieg i utracił przytomność.