Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1247

 Punkt o dwunastej stanął u oberżysty upoważnionego do wynajęcia.
 Krewny Paskala tak samo jak za pierwszym razem miał ubiór zamożnego obywatela miejskiego i perukę szpakowatą, doskonale zrobioną, która go czyniła starszym, i zupełnie niepodobnym do poznania.
 — Jak pan widzisz, jestem słowny... — rzekł wchodząc.
 — Widzę... Czekałem na pana.
 — Widziałeś się pan z właścicielem?
 — Tak jest... Kontrakt jest gotów i podpisany... Weźmiesz pan jeden egzemplarz, podpiszesz drugi, zapłacisz za pół roku komorne, i za rok podatki, a ja panu oddam klucze.
 — Bardzo dobrze...
 Były więzień podpisał, zapłacił pieniądze i otrzymał klucze...
 — Teraz — rzekł — obejrzę dom, który będzie mojem mieszkaniem.
 — Czy pan chcesz abym z panem poszedł?
 — Nie fatyguj się pan... Znam drogę i nie zbłądzę...
 I Leopold udał się pod Nr. 37 przy ulicy Przylądka.
 Ujrzawszy się w domu wynajętym przez siebie, otworzył okiennice i drobiazgowo obejrzał wszystkie pokoje.
 Zeszedł do suteren, które także zrewidował z wielką uwagą.