Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1259

 Na pierwszy rzut oka wyglądał on na bogatego cudzoziemca.
 Pani Laurier domyślając się, że to będzie ważna praktyka, przyjęła go uprzejmym ukłonem i najwdzięczniejszym uśmiechem, pytając:
 — Czem panu mogę służyć?
 — Chciałbym obejrzeć koronki... — odpowiedział silnym akcentem południowym.
 Słysząc ten dźwięk głosu uczennica zadrżała, żywo podniosła głowę i wytrzeszczonemu oczyma ciekawie wpatrywała się w nowo-przybyłego.
 Pani Laurier mówiła dalej:
 — Koronki, a do jakiego użytku?
 — Do ubrania sukni.
 — Wizytowej, czy balowej?
 — Balowej.
 — Zapewne wolanty?
 — Właśnie.
 — Z bogatych koronek?
 — Z point de Malines.
 — Jak szerokich?
 — Około czterdziestu centymetrów.
 — Wiele będzie potrzeba do ubrania sukni?
 — Około dwudziestu pięciu metrów...
 Poczciwa pani Laurier znowu się uśmiechnęła.

 Koronka zażądana przez nowo przybyłego była wysokiej ceny, dwadzieścia pięć metrów stanowiło dosyć okrągłą sumkę i miało jej przynieść zysk nie mały.