Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1263

 — Skoro tak, to odeślę panu do domu... Ale nie dzisiaj... do Port-Creteil daleko, a już jest późno.
 — Bardzo dobrze, moja pani... ale pod warunkiem, że pani jutro odeśle z pewnością.
 — O! zaręczam panu, niezawodnie!...
 — O której godzinie?
 — O której panu będzie naj dogodniej.
 — Jutro rano żony mojej nie będzie w domu, a chciałbym, aby już powróciła i mogła doręczy o przysłanej przez panią osobie, notatkę dotyczącą innych koronek, jakich potrzebuje...
 — Zatem po południu.
 — Ale nie wcześniej jak o drugiej... bardzo proszę...
 — Punkt o drugiej... Przyślę swoją pannę sklepową, która się rozmówi z panią...
 — Bardzo mnie pani zobowiążesz... Chciej pani przyjąć pięćset franków na rachunek...
 — Ależ, panie, nie trzeba! Wszystko razem pan zapłaci.
 — Idzie mi o to, abyś pani przyjęła zaliczkę... Będę pewniejszym że pani dotrzyma obietnicy...
 Pani Laurier wzięła pieniądze i dała pokwitowanie.
 Leopold schował je do pularesu i pożegnał kupcową, mówiąc:
 — Jutro, o drugiej...
 — Bądź pan spokojny... — nie obędzie pan czekał... — odpowiedziała pani Laurier, odprowadzając nowego klienta aż do drzwi, które za nim zam-