Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1280

 — Nie, mój przyjacielu — rzekła jasnowłosa Zirza — ja tu zostanę na noc, z Renatą....
 — Na seryo?
 — Najzupełniej na seryo...
 — A co powie Juliusz?
 — Nic nie powie, dla tej najlepszej przyczyny że go nie ma w Paryżu...
 — Gdzież on jest?
 — W Poitiers... wezwany telegrafem...
 — Spodziewam się. że tam nie ma nic złego?
 — Przeciwnie, dosyć zła nowina.. Stan jego matki jest tak groźny, że wymagał jego natychmiastowego przyjazdu i przeszłej nocy wyjechał...
 — Biedny Julek!... żałuję go z całego serca.
 — Jeżeli w domu zastaniesz telegram do niego albo do mnie, upoważniam cię. do odebrania i otworzenia.
 — No, to odchodzę... Jutro, kochana Renato, przyjdę pp ciebie i pójdziemy do notaryusza...
 — O której godzinie? — zapytała córka Małgorzaty.
 — O dziesiątej rano...
 — Ale pani Laurier mnie potrzebuje i nie chciałabym tej dobrej kobiety nabawić kłopotu... Jak tu zrobić?
 — Pomówimy obie o tem — przerwała Zirza — i wynajdziemy sposób...
 — Dobranoc, Renato... — rzekł Paweł wyciągając obie ręce do narzeczonej, która je ujęła i lekko ścisnęła.