Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1315

prawdziwym romansem«. Romans ten kończy się dobrze... tem lepiej... winszuję jej tego, bo zasługuje na swoje szczęście.
 Nagłe światełko przebiegło Zirzie przez umysł.
 Przypomniała sobie. o tajemniczych nieprzyjaciołach, którzy ścigali Renatę, wciągnęli ją w zasadzkę i sądząc że nie żyje, zamordowali panią Urszulę...
 Zlękła się myśli, iż może zbyt wiele się wygadała.
 Zbieg z Troyes nie spuszczał z niej, oczu.
 A z jej spojrzenia wyczytał te myśli.
 — No — pomyślał — zdradziłem się... Ta dziewczyna wpadła w nieufność... Ona nic nie wie ale się domyśla i może ostrzedz Pawła i Renatę... Staje się; niebezpieczną... tém gorzej dla niej.
 Pięćdziesiąt lujdorów stanowiących należność przypadającą pani Laurier, leżały na stole.
 — Oto jest tysiąc franków... — odezwał się nędznik.
 — Dziękuję panu.
 I Zirza przeliczywszy złoto, włożyła je do portmonetki.
 — Kupcowa mi wspominała, że pani Fradin ma ze mną pomówić o innych koronkach... — zapytała następnie...
 — W istocie, ale moja żona, dziś trochę chora, leży w łóżku... — Jutro albo po jutrze wstąpi do sklepu pani Laurier.
 — No, to uciekam;... Ztąd do stacyi i w takie zimno daleko.