Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1323

 Zaledwie połknął pierwszy kąsek potrawki baraniej z kartoflami, sporządzonej u restauratora z przeciwka, gdy nagle gwałtownie zadrżał.
 Ktoś zapukał do drzwi jego mieszkania.
 Niepokoiła go każda rzecz nieprzewidziana.
 Nie odpowiedział i czekał.
 Zapukano powtórnie.
 — Kto to może być? — zapytywał sam siebie uwolniony więzień.
 Odpowiedź na zadawane sobie pytanie nie dała długo czekać na siebie.
 Jarrelonge zostawił drzwi niezamknięte. Leopold pokręcił klamkę, otworzył i stanął na progu.
 Zbieg, z Troyes był przebrany tak zręcznie, że go były wspólni nie poznał i Jarrelonge podnosząc się na poły aby się ukłonić.
 — Zdaje mi się, że się pan mylisz... Kogo pan szuka?
 — Szukam pana Jąrrelonge’a... — odparł Leopold — wszak to tutaj?
 I wszedł całkiem zamykając za sobą drzwi, z których nięząpomniał wyjąć klucza.
 Słysząc głos nowoprzybyłego, uwolniony więzień zbladł jak śmierć.
 Czuł, że się nogi pod nim chwieją.
 — Ty!... — wybełkotał pomięszany; — to ty!...
 — Więc mnie poznajesz!... — rzekł Leopold śmiejąc się szkaradnie. — Tak dawnośmy się nie widzieli, że mogłeś zapomnieć nawet dźwięku mojej mowy...