Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1350

i nie skończyłbym gadać. Ja czuję, że on tu musiał popełnić jakieś łajdactwo.. Mama Baudu nie chce powiedzieć o co idzie, ale dziś, jutro, ja się dowiem, a jeżeli to prawda czego się domyślam, to Ryszardowi przyrzekam straszliwą lekcyę!... O! tak!.. straszliwą!...
 — Pamiętaj, że on jeszcze bardzo młody... przerwał Paweł.
 — Młodość nie usprawiedliwia nikczemności!...
 — Jeszcze raz, nie mówmy o tym łotrze... Koniec końcem, potrzebny panu jestem na dwa dni.
 — Tak.
 — Kiedyż panna Renata chce wyjechać?
 — Jutro rado, pociągiem o siódméj minut dziesięć.
 — A więc, zaczekaj pan tu na mnie... Pójdę do kasyera, który zastępuje pańskiego ojca i do inżyniera, dzielnego chłopaka i poproszę ich aby mi dali urlop na czterdzieści ośm godzin, zastępując mnie jednym z naszych dobrych robotników, w którym pokładam całkowite zaufanie.
 — Idź mój przyjacielu i załatw się jak najlepiej.
 Wiktor Beralle wyszedł z głównej sali restauracyi.
 Po uływie kwandransa powrócił.
 — I cóż? — zapytał go żywo syn Paskala.
 — Załatwione... Mam pozwolenie.
 — Brawo!