Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1363

spalił... Ach! ci pijacy! Spiszę protokół; będziesz pan łaskaw podyktować mi swoje imię i nazwisko.
 Paweł się skłonił.
 Komisarz policyi spisał według formy protokół, wspomniawszy w nim o odważnej roli jaką odegrał student, wydał potrzebne rozkazy co do uprzątnięcia trupa i odszedł.
 Oboje młodzi zostali sami.
 — Po tem co zaszło, bałabym się tutaj... — szepnęła córka Małgorzaty.
 — A więc, moja najdroższa — odpowiedział Paweł — pojedziesz na ulicę Szkoły Medycznej i zajmiesz ten pokój w którym powróciłaś do życia i zdrowia... gdzieś się czuła szczęśliwą... Czy chcesz?
 — Tak jest, chcę...
 — Ja — dodał Paweł z uśmiechem — ja się umieszczę na sofie w pokoju Juliusza... Idźmy.
 — Ale — zauważyła Renata — Zirza miała przyjść tutaj...
 Student spojrzał na zegarek.
 — Już minęła dziesiąta — odparł. Zirza zapomniawszy o schadzce, pewno poszła na ulicę Szkoły Medycznej...
 — A może ją co zatrzymało u pani Laurier... rzekła Renata.
 — Być może, w istocie; ale w takim razie dosyć będzie uprzedzić odźwierną, aby jej powiedziała, gdyby nadeszła, że ty na nią tam czekasz...
 — Masz słuszność.