Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1376

 — Ty mnie znasz, to rzecz widoczna, ponieważ wiesz jak się nazywam i tam dalej... Ale ja ci się nadaremnie przyglądam, ja cię nie znam... Nigdym cię nie widział...
 — To nic nie znaczy... — odparł zbieg z Troyes, nie masz potrzeby mnie znać, — bylebym ci tylko przyszedł z pomocą... Zaraz pogadamy, tylko wypijmy. Zmarzłem, potrzebuję rozgrzać sobie żołądek... Twoje zdrowie!...
 — I twoje!...
 Szklanki zostały wypróżnione, powtórnie napełnione i Leopold mówił dalej:
 — Tak... teraz lepiej... Obecnie idzie o to, abyśmy się porozumieli... Położenie jest bardzo proste... Ty potrzebujesz tysiąca franków...
 — O! tak... — rzekł Ryszard, wiodąc ręką po rozpalonem czole.
 Były więzień mówił dalej:
 — Te tysiąc franków, matka Baudu, chcąc ci wyświadczyć przysługę, wzięła z kasy robotników, której depozytaryuszem jest jej mąż...
 — I musi zwrócić tam zkąd je wzięła... — szepnął Ryszard znowu bełkocąc.
 — W przeciwnym razie, jej mąż oskarżonyby został o nadużycie...
 — Tak...
 — Chybaby wzięła te pieniądze z posagu swojej córki Stefci, coby ją zmusiło do powiedzenia papie Baudu i twemu bratu żeś pożyczył, i pomimo najświetniejszych obietnic nie oddał.