Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1377

 — Tak jest... — powtórzył Ryszard.
 — Wiesz, mój stary, żeś ty biedną kobietę postawił w haniebnem położeniu.
 — Ach! wiem o tém dobrze... To też chciałem się utopić i to byłoby już zrobione gdybyś mi nie był przeszkodził... Pijmy...
 — Właśnie, właśnie... Twoje zdrowie!
 — I twoje!... I wiesz, jeżeli mi nie pomożesz, to ja wyszedłszy ztąd, skoczę do wody...
 — Bądźże trochę cierpliwym! — rzekł Leopold ze śmiechem. Czy tysiąc franków, które ci może pożyczę, przywróci cię do łaski mamy Baudu?
 — Prócz tego winianem jej za stół około trzech set franków... Summa, tysiąc trzysta franków...
 — Więc gdybyś zapłacił tysiąc trzysta franków, tobyś znowu został oficyalnym narzeczonym Wirginii?
 — Tak, ale do ślubu trzebaby djabelnie długo czekać...
 — Dla czego?
 — Bo rodzice wymagają, abym zebrał pięć tysięcy franków, które razem z odziedziczonémi pięcioma tysiącami, których nie mogę podnieść, uczynią dziesięć tysięcy... a ja nigdy... nigdy nie będę w możności tyle zebrać... Ja siebie znam dobrze... Daj pić!...
 Leopold napełnił szklankę podawaną mu przez Ryszardą i rzekł:
 — A więc, mój stary, jeżeliby kto, po zapłaceniu twojego długu tysiąca trzystu franków, dostar-