Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1379

 — Tak... — odpowiedział — kocham ją...
 — Czyś ty zazdrosny?
 Ryszard spojrzał na mówiącego ogłupiałym wzrokiem i wyrzekł przez zaciśnięte zęby:
 — Dla czego mnie o to pytasz?
 — Przebóg!... tak sobie... ażeby wiedzieć...
 — Wytłómacz się, do milion djabłów! Pod tym względem nie ma żartów... to boli!...
 — Cobyś ty zrobił, gdybyś się dowiedział, że jakiś facet umizga się do Wirginii i jej się podoba?
 — Zabiłbym tego faceta... choćbym go miął udusić własnemi rękami...
 — Bardzo dobrze... ja widzę że ty wiesz co to jest zazdrość...
 — O! tak...
 — Więc się porozumiemy...
 — Mówże!
 I Ryszard znowu się napił.
 Leopold mówił dalej:
 — Ja także kocham... Kocham młode dziewczę, a raczej ubóstwiam ją... Szaleję dla niej... Przysięgła że mnie kocha, ale to kłamstwo... Nie chce iść za mnie dla tego żem bogaty...
 — Więc cię oszukiwała?
 — Oszukuje mnie.
 — Więc ją puszczaj, a łotra który włazi w drogę, uduś...
 — Nie...
 — Czemu?