Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1395

IX.

 W chwili gdy dziewczę się zatrzymało, Leopold również stanął.
 Ujrzał się przed kawiarnią, będącą naprzeciwko domu notaryusza; przestąpił jej próg.
 Wiktor Beralle rzucił na zbiega z więzienia badawcze spojrzenie, ale ani w jego osobie, ani w ruchach, nic mu się nie wydało niebezpiecznem.
 Przez jedną lub dwie sekundy, podmajstrzy zdawał się z pozorną uwagą przyglądać rycinom wystawionym za oknami księgarni i składu papieru, oraz handlu gazetami.
 Następnie z kolei i on zadzwonił do drzwi pana Audouarda.
 Otworzyła mu służąca.
 Połączył się z Renatą czekającą na niego w sieni.
 — Nie ma nic niepokojącego — pomyślał — ale ostrożność nigdy nie zawadzi.
 Młodzi ludzie weszli do kancelaryi, w której ich przyjął starszy dependent.
 — Czy można się widzieć z panem Audouard.
 — Pana nie ma w domu — odpowiedział dependent.
 — A o której porze, proszę pana, moglibyśmy go zastać?
 — Pana Audouard nie ma w Nogent... Ma powrócić dopiero w niedzielę rano, a w niedzielę kancelarya zamknięta.