Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/141

Auguy, nataryusza, po odbiór zapieczętowanéj koperty zawierającéj testament i pokwitowanie z czterech milionów czterech kroć stu dwudziestu pięciu tysięcy franków!... — Ładny grosz, do miliona djabłów!... i pan Audouard notaryusz z Nogent-sur-Seine w zamian za pokwitowanie odda panience miliony!... — Taka wiadomość warta coś... może warta tyle co majątek... — Trzeba o tém pomyśléć...
 Zbieg puścił się w drogę i po upływie trzech kwadransów drogi ujrzał przed sobą pierwsze domy Romilly.
 Miasteczko było oświetlone.
 Lantier wszedł do kawiarni, kazał sobie podać kieliszek wódki i zapytał:
 — Czy macie Przewodnik po drogach żelaznych?
 — Nie panie, — odparł garson, — ale jeżeli idzie o bieg pociągów to znam go na palcach...
 — O któréj godzinie będzie, pociąg do Paryża?
 — O jedenastéj minut czterdzieści siedm, a do Paryża przybywa o czwartéj, minut dziesięć z rana...
 — Dziękuję, — rzekł Leopold, spoglądając na zegar zakładu.
 Ten wskazywał wpół do dziewiątéj.
 — Czy można dostać obiad? — rzekł znowu zbiegły więzień.
 — I owszem, jeżeli pan poprzestaniesz na kawałku pieczeni na zimno, szynce z kapustą i kawałku sera...
 — Aż nadto dosyć.