Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1432

 — I to nie podrobiony... — odpowiedział zbieg z Troyes.
 — Więc masz w tym domu przyjaciół?
 — Ja przyjaciół mam wszędzie... Oprócz klucza jeszcze ci przynoszę to.
 — Ślepą latarkę!...
 — Która ci paz woli kierować się po korytarzach... Widzisz, że ja o niczem niezapominam.
 Ryszard wziął klucz i latarkę.
 — Gdzież znajdę opieczętowane — papiery? — zapytał następnie.
 — Muszą być w kieszeni ubrania, albo, w szufladzie... Najprzód przetrząśniesz kieszenie...
 — Dobrze... A jeżeli się panienka obudzi?... — szepnął Ryszard, ze drżeniem.
 — Dosyć będzie groźby. Kobiety są bojaźliwe... Ona by ci sama powiedziała gdzie są papiery.
 — A jeżeliby krzyczała?... Gdyby wzywała na pomoc?...
 — Dosyć będzie jak powiesz, że jeżeli nie będzie spokojna i nie odda ci żądanych papierów, człowiek, którego kocha zostanie zabity... Zapewniam cię?, że ani słówka nie piśnie.
 — Jeżeli tak, to wszystko pójdzie dobrze. Cóż trzeba zrobić dostawszy do rąk papiery?
 — Zapłać za numer naprzód, zapowiadając, że musisz wyjechać przed świtem... Ja znam hotele prowincyonalne... Drzwi zamykają, ale zostawiają klucz w zamku... Otworzysz i zręcznie zemkniesz...
 — Kiedyż się z tobą zobaczę?