Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/144

 Handlarze zatrzymywali go w drodze ofiarując mu rozmaite towary za bajecznie, przynajmniéj na pozór, nizką cenę.
 On uśmiechając się, lecz nie odpowiadając szedł daléj i wstąpił do sklepu, którego wystawa mu się podobała.
 — Może pan sobie życzy pięknego palta?... — zapytała, kupcowa, gruba, matrona z wesołą miną. — Może kapelusza wyglądającego jak zupełnie nowy?... tużurka wizytowego... albo fraka na wesele?
 — Nic z tego wszystkiego, kochana pani...
 — Więc niech pan powie...
 — Potrzeba mi kurtki, kamizelki i spodni manszestrowych.
 — Dla pana! — zawołała przekupka patrząc na niego zdziwiona.
 — Nie, dla kolegi, który jest cieślą i który mnie prosił o załatwienie tego sprawunku.
 — Czy to ma być nowe?...
 — O! nie!... — mój kolega nie bardzo jest bogaty.
 — Mam co panu potrzeba... — coś porządnego, używanego nie dłużéj jak przez kwartał...
 Kupcowa wydobyła z szuflady kompletne ubranie manszestrowe, koloru szkła butelki, z przyczepionemi do każdéj sztuki kartkami, w istocie znajdujące się w bardzo dobrym stanie i mówiła daléj:
 — Czy przyjaciel pański jest wysokiego wzrostu?....
 — Tego samego co ja...