Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/148

 — I zawsze gotów do hulanki, — rzekł drugi cieśla.
 — No, chcecie żebym wam powiedział co myślę? — odezwał się Largy.
 — Mów, a krótko i węzłowato, stary.
 — A więc! to opróżnienie warsztatów, pochodzi nie z samej tylko temperatury...
 — Z czegóż więc?
 — Z braku monety u przedsiębiorcy Paskala1 Lantier...
 Usłyszawszy nazwisko swego, krewnego, Leopold podniósł głowę i przyłożył więcej uwagi.
 — O! o! — pomyślał, — drugie wydanie historyk opowiadanej przez kancelistę z sądu w Troyes... — Czegoś się tutaj dowiem...
 — Przestań! — odparł Caperon. — Papa Lantier, to bogacz... — ma on dobrze kieszeń nabitą... — ćwiercią mierzy pieniądze!...
 — Nie tak bardzo, mój stary, jeżeli wierzyć niektórym dostawcom, których gawędy podsłuchałem niespodzianie... — Przedsiębiorca ma znaczne wypłaty a że niepogoda gmatwa interes, zatem może się znaleźć w djabelnym kłopocie...
 — Przypuśćmy że jest w kłopocie, ale do nurka jeszcze daleko...
 — Dla czego daleko, skoro odprawiając nas dzisiaj nie zapłacono nam za ostatnie pół miesiąca.
 — Może kassjer nie przyszedł...
 — Zawsze to trochę śmieszne, kassjer spóźniający się...