Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1480

podlejszy i więcej godny pogardy niż ten, co ci za kradzież zapłacili...
 — Przebacz mi... przebacz... — wyjąkał Ryszard bijąc się w piersi. — Żałuję... więcej nigdy pić nie będę... nigdy! nigdy! przysięgam na wszystko co jest najświętszego na świecie!... Zlituj się nademną...
 — Dobrze, zlituję się przez pamięć na ojca, którego nieskażone nazwisko przez twoje niegodne postępowanie splamione zostało... ale natychmiast dasz mi dowód że żałujesz...
 — Jakim sposobem?...
 — Pomagając mi do wynalezienia bandyty, którego byłeś wspólnikiem! Wydając mi tego człowieka, który cię popchnął do występku...
 — Jestem gotów.
 — Ten człowiek chciał dostać opieczętowane papiery, które posiada panna Renata?
 — Tak jest... i to okłamując mnie co do ich natury, skłonił mnie co do ich pochwycenia...
 — Dokąd miałeś zanieść te papiery zbrodniarzowi?
 — Do Troyes...
 — Do którego miejsca w Troyes?
 — Do oberży pod Czerwonym kapeluszem przy ulicy Portowej...
 — Kiedy?
 — Jutro, a raczej dzisiaj.
 — O której godzinie?
 — W południe... Miałem wyjechać pociągiem odchodzącym o czwartej minucie jedenastej...