Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/149

 — Miejcież rozum! — W kogoż by można wmówić, że taki dom nie posiada w kassie biletu na tysiąc franków... — Powiedziano abyś my przyszli o drugiéj... tyle czasu potrzeba aby werkmajster uregulował rachunki... — Nie trzeba nic przesadzać...
 — Ty myślisz jedno, a ja drugie... — Zobaczymy kto ma słuszność.
 — A jednak gdyby cię zatrzymano, to nie miałbyś przeszkody aby zostać!...
 — Rozumie się, ale...
 — Stul gębę! — rzekł Caperon żywo — Ot idzie Wiktor Beralle.
 Właśnie otworzyły się drzwi resturacyi i wszedł werkmajster.
 Był to młodzieniec blisko dwudziesto-pięcioletni, średniego wzrostu, zgrabny, z twarzą wyrażającą szczerość i prawość, jakkolwiek zgromadzeni nie wiele dlań okazy wali sympatyi.
 Miał czarne włosy, ciemne wąsy i ciemno-siwe oczy.
 Ubiór jego bardzo prosty, lecz elegancki w skutek sposobu w jaki był noszony, składał się z garnituru z grubego granatowego sukna i małego okrągłego kapelusika.
 Baudu opuścił kantor, postąpił parę kroków na spotkanie nowo przybyłego i podał mu rękę z zapytaniem?
 — Dziś tak wcześnie na śniadanie?
 — Nie, ojcze Baudu, jeszcze nie. — Przychodzę dowiedziéć się czy tu nie ma Ryszarda.