Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1508

 — Paweł Pellissier...
 Nadzorcą zmarszczył brwi i zamyślił się.
 — Paweł Pelissier... — powtórzył. — Czyś pań pewny, że to w istocie był Paweł Pelissier.
 — Jaknajpewniejszy.
 — Z naszych więźniów żaden się tak nie nazywa i prawie bym przysiągł, że nazwisko to nie znajduje się w naszych księgach.
 Student nie zniechęcił się tym pierwszym zawodem i mówił dalej:
 — Dopomogę pamięci pańskiej... Więzień o którym mowa, uciekł z tego więzienia...
 — Jak dawno?
 — Dwudziestego trzeciego października roku bieżącego...
 — Bardzo dobrze... Wymieniasz pan datę i ta jest rzeczywistą... W istocie w noc z 23 na 24 mieliśmy ucieczkę, a ucieczka ta nastąpiła Wwnajszczególniejszych warunkach... Nikt nie mógł dojść nigdy jakim sposobem ów więzień, najprzebieglejszy lis w świecie, mógł wyjść z drogi otaczającej więzienie, na którą się spuścił za pomocą prześcieradła, przepiłowawszy kraty okna.
 — Zatem W dniu który Wymieniam ucieczka rzeczywiścîe miała miejsce?
 — Zpewnością, ale nie powiodła się biednemu zbiegowi.
 — Jakto?
 — Bo nie żyje...
 — Nie żyje! — zawołał syn Paskala.