Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1513

 — Któż to? któż więc to jest?
 — Czy nie zgadujesz?
 — Nie, stokroć nie!
 — A jednak to uderza w oczy... To pańska ciotka.
 — Mojâ ciotka?... Małgorzata Bertin... matką Renaty?
 — Tak jest; panie Pawle.
 — Ależ temu niepodobna uwierzyć...
 — A jednak jest to najzupełniejsza prawda... To cała historya, którą panu pani Izabella z zadowoleniem opowie...
 — Ziràâ jest W Troyes? — zapytał Paweł na nowo zdziwiony.
 — Tak, i mój brat także...
 Student obydwoma rękami pochwycił się za główę.
 Nic już nie rozumiał i zapytywał się siebie na seryo, czy nie traci rozumu.
 — Cóż się więc dzieje?... — szepnął po upływie jednej lub d óch sękund.
 — Dzieją się rzeczy niesłychane!
 — Jakie?
 — Za kilka godzin morderca panny Renaty, morderca pani Urszuli, złodziej „Pamiętników“ hrabiego de Terrys, Paweł Pelissier, będzie w naszych rękach...
 — Paweł Pelissier... — powtórzył syn Paskala z przestrachem... — Paweł Pelissier w twojej mocy?...