Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1519

 — Zobaczę go... — odpowiedział student głuchym głosem.
 Wiktor spojrzał na zegarek.
 Ten wskazywał jedenastą.
 — Czas w drogę... — rzekł do brata. — Pamiętaj o tem co ci powiem.
 — Słucham i zapamiętam... — Wskazawszy mu położenie ulicy Portowej i oberży pod Czerwonym Kapeluszem, podmajstrzy ciągnął:
 — Pod Czerwonym Kapeluszem zaczyna się korytarz w głębi sali, a w korytarzu tym są oddzielne gabinety. Jeżeliby Pawła Pelissiera nie było tam w chwili, gdy ty przyjdziesz, wejdziesz do pierwszego gabinetu, którego okno wychodzi do sali i każesz sobie podać śniadanie; gdy twój jegomość nadejdzie, zobaczysz jak będzie wchodził i dasz mu znak aby do ciebie przyszedł. Jeżeliby cię wyprzedził, to tam go zaprowadzisz...
 — Dobrze.
 — We właściwym czasie znajdziemy się wszyscy trzej w sali. Nami się nie zajmuj.
 — Dobrze, biegnę...
 I w istocie Ryszard pobiegł na ulicę Portową.
 Paweł, Wiktor i Zirza szli za nim zblizka.
 Podmajstrzy wydawał się zajętym i wyraz jego twarzy nie był zwodniczym.
 Myślał on o straszliwem położeniu Syna swego zwierzchnika, położeniu, którego grozę oceniał i szukał w swoim umyśle jakiego sposobu na zaradzenie temu.