Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1527

 W chwili gdy stawiał szklankę na stole, drzwi zajętego przezeń gabinetu otworzyły się i Leopold Lantier ukazał się na progu.
 Powiedzieliśmy, że był niepodobny do poznania.
 Ryszard spojrzał na nowo przybyłego z nie jakiem zdziwieniem i chciał się zapytać kogoby szukał.
 Zabrakło mu czasu do zadania tego pytania.
 — Widzę że masz apetyt — odezwał się nagle Leopold, siadając przy stole robotnika — i zajęcia tej nocy dobrze go pobudziły...
 Usłyszawszy mowę Leopolda, Ryszard zadrżał.
 Twarzy niepoznawał, ale poznawał głos jego.
 — Ty!... to ty!... — rzekł po cichu, czyniąc usiłowanie, aby ukryć uczucie grozy, które nim owładnęło.
 — Tak, chłopcze... Troszkem się ubrał na dzisiejsze z tobą spotkanie.
 — To jest, żeś się przebrał...
 — Nie... Ja wczoraj byłem przebrany.... Ale to cię mało powinno obchodzić... Stawiasz się na schadzkę akuratnie.. Winszuję ci tego...
 — Dziękuję...
 — Czy wszystko poszło dobrze?
 — Wszystko...
 — Masz papiery?
 — Mam.
 — Zatem dokonamy — ułożonej zamiany...
 — Jakiej zamiany? — zapytał Ryszard najzupełniej z zimną krwią.