Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1543

 — Tak.
 — Kiedy?
 — Jutro rano.
 — Po co?
 — Do prokuratora Rzeczypospolitej, który go wzywał i który ma zażądać od niego wyjaśnień w przedmiocie spadku po Robercie Vallerand, który obecnie jest w jego rękach.
 — O której godzinie jutro, notaryusz ma się stawić w sądzie?
 — O pierwszej...
 — A pan Paskal?
 — W tym samym czasie co i on, lecz jeżeli się nie zobaczy dziś ze mną na umówionej schadzce, to z pewnością nie pójdzie...
 — Dla czegóż?
 — Bo z mojej nieobecności wyciągnąłby wniosek bardzo logiczny... mianowicie: Wszystko stracone!
 — Dosyć twego jednego słowa aby go uspokoić.
 — Pewno, jeżeli pozwolicie mi się z nim widzieć.
 — Widzieć nie... Ale napiszesz do niego...
 Leopolda zdjęło nerwowe drżenie.
 — Wy chcecie go wydać... — wybełkotał. Ależ to i mnie także wydacie...
 — Przeciwnie, ja wam otwieram bramę ocalenia...
 — Cóż więc chcecie uczynić?
 — To cię nie obchodzi, bylebym cię ochronił od gilotyny...