Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1545

 — W kieszeni mego palta futrzanego...
 Wiktor poszukał wspomnionego przedmiotu, znalazł go z łatwością, otworzył, a pierwszym ujrzanym papierem było pokwitowanie napisane i podpisane przez Ryszarda.
 Na ten widok dreszcz przebiegł mu po skórze.
 — Szaleniec!... nieszczęśliwy!... — wyszeptał głosem słabym jak powiew wiatru — tego zbyt wiele, aby się dostał na galery! cudem został ocalony!...
 I zmiąwszy pokwitowanie w ręku, wrzucił je w ogień.
 Toż samo zrobił z różnemi papierami i zostawił tylko bilety bankowe w pularesie, który następnie włożył do kieszeni.
 Po ukończeniu tej czynności, Wiktor przetrząsnął inne kieszenie.
 Z jednej wyjął małą puszkę kryształową.
 — Co się tutaj zawiera? — zapytał Leopolda.
 Ten odpowiedział:
 — Śmierć...
 — Rozumiem... To puszka skradziona u hrabiego de Terrys, czy tak?
 — Tak.
 — Zawierająca gwałtowną truciznę, którą obciąłeś zgładzić panią Izabellę?
 Zbieg z więzienia uczynił znak potakujący głową.
 — Zabieram ją... — rzekł Wiktor.
 I schował puszkę do kieszeni.