Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1550

 — Proszę siadać...
 Wspólnik Leopolda usłuchał.
 Prokurator mówił dalej:
 — Potrzebuję zadać panu pytanie co do majątku, który, jak pan utrzymujesz, został złożony w depozyt u pana Audouarda.
 — Jestem gotów odpowiedzieć.
 — Więc to od wuja pańskiego, pana Roberta Vallerand, ma wychodzić myśl, że wartości stanowiące jego majątek, znajdowały się w rękach notaryusza z Nogent-sur-Seine?
 — Tak panie, od nigo.
 — Czy on nie wymienił cyfry tego majątku?
 — Mówił o kilku milionach...
 — Obciąłbym wiedzieć cyfrę pewną, nie dla tego abym powątpiewał o uczciwości pana Audouarda, którego reputacya jest bez skazy, ale właśnie dla uniknięcia zadawania temu urzędnikowi pytań, któreby mu się mogły wydawać drażliwemi.
 — Z największą chęcią objaśnił bym pana, gdybym mógł — odparł Paskal — ale nie znam tej cyfry.
 W tej właśnie chwili otwarły się drzwi od gabinetu.
 Woźny zameldował:
 — Pan Audouard.
 Przedsiębierca wstał.
 Przelotne wzruszenie, którego nie mógł powściągnąć, powiększyło cokolwiek zwykłe bicie jego serca.