Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/156

 — O! jeszcze co!... — mnie się spać nie chce... powietrze w Pantin nabawiło mnie pragnienia... ja chcę pić...
 — Nie będziesz pił...
 — Będę.. mam pragnienie...
 W téj chwili do rozmowy wmięszała się pani Baudu, która nadeszła z kuchni oparłszy pięści na biodrach.
 — A ja, — rzekła z kolei — ja ci zaręczam, że nie będziesz pił, przynajmniéj tutaj, bo ci tu nikt nie poda, ani ja, ani Baudu...
 — Głos gospodyni zdawał się wywierać na Ryszardzie pewne wrażenie, ale był zbyt pijany aby wrażenie, to było bardzo głębokie.
 — Mamo Baudu... wybełkotał — nie mruczmy... prawda że jestem odrobinę ululany...
 — To jest, żeś pijany jak sztok...
 — Już miesiąc jak mi się to nie przytrafiło...
 — I to jeszcze mało!... — Wstydzić byś się powinien takiego postępowania!... Człowiek pijany, to gorzej jak bydlę!... Ja nigdy Wirginii nie wydam za pijaka...
 — Mamo Baudu, ja nie jestem pijakiem...
 — Nieszczęśliwy... zaledwie stoisz na nogach.
 — Być może, że wypiłem kieliszek za wiele, ale wiadomo, człowiek daje się wciągnąć....
 — Ładna wymówka!... Chłopak uczciwy nie daje się wciągać... oszczędza... myśli aby zapłacić długi...