Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/161

gniętemi brwiami, zdawał się być dręczonym, czarnemi myślami.
 Nagle podniósł głowę, wyciągnął rękę do guzika od dzwonka elektrycznego umieszczonego przy kominku i nacisnął guzik.
 W biurze kassy odezwało się dzwonienie.
 W parę sekund zjawił się kassjer.
 Był to mały człowieczek czterdziestoletni, chudy, lecz z miną nadzwyczaj intelligentną.
 — Mariet, — rzekł Paskal do niego, — skończyłeś pan z listami płacy?
 — Już, panie....
 — I wynoszą?...
 — Dwanaście tysięcy sto sześćdziesiąt pięć franków.
 — A w kassie masz?
 — Dwa tysiące franków, z których już popłaciłem werkmajstrów.
 — Dobrze...
 Paskal otworzył szufladę biurka, wyjął z niéj paczkę biletów stufrankowych, które przeliczył i podał kassjerowi.
 — Oto jest trzynaście tysięcy franków... — rzekł do niego.
 Kassjer wziął banknoty.
 Paskal dodał:
 — Jak stoisz z wyciągiem z inwentarza?
 — Już skończony, proszę pana...
 — Kolumny?
 — Podsumowane.