Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/184

jemnic, które pozostają niewytłómaczone... — Matka się nigdy o niczém nie dowié.
 — Matka? — powtórzył Paskal z rosnącém zadziwieniem. — Więc ona żyje?
 — Żyje, ale nie wié gdzie jest jéj córka a nawet nie jest pewną jéj życia...
 — Jednakże...
 — No! dosyć już tych pytań, — przerwał Leopold; — dłuższa rozmowa byłaby nieużyteczną... — Czas to pieniądze, jak mówią Anglicy! — nie trwońmy go!... — Teraz streśćmy położenie. Notaryusz w Paryżu i notaryusz z Nogent-sur-Seine nie wiedzą o istnieniu dziecka... — Jeżeli się córka nie stawi i jeżeli testament nie zostanie znaleziony, ogłoszą postępowanie spadkowe i pan, po upływie miesiąca zabierasz wszystko, jako najbliższy krewny! — Czy to jasne?
 — Idzie o cztery miliony?
 — Cztery miliony czterykroć sto tysięcy franków a reszta drobnemi... — ładna cyfra. panie Lantier?... — Jeszcze raz, czy mam, działać?...
 — Działaj.
 — Dajesz mi nieograniczone upoważnienie?
 — Tak jest.
 — To bardzo dobrze; ale to nie dosyć.
 — Cóż trzeba jeszcze?
 — Odrobinę monety pod postacią kilku biletów tysiąc frankowych...
 Paskal spojrzał na Leopolda z widoczną nieufnością.
 — Cóż to znowu? — rzekł zbieg wzruszając ra-