Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/206

 — Rozumie się...
 — Ale na pierwszém mamy tylko pokój przyległy do pokoju choréj, a ta biédna pani mówi głośno, co byłoby dla pana nieprzyjemném...
 — Prawda... — przygotuj numer dziewiąty na drugiém piętrze.
 Wiktorya wyszła.
 Jegomość w niebieskich okularach przysłuchiwał się téj rozmowie.
 — Zdaje się, że tu macie chorą osobę? — rzekł.
 — Tak panie,.. jakąś nieznajomą... damę bardzo porządną, która wczoraj przyjechała do Romilly zupełnie zdrowa, a która niedawno wróciła z zamku Viry-sur-Seine z zapaleniem mózgu i maligną.
 Słysząc, że oberżysta wspomniał: o Viry-sur-Seine, podróżny szybko podniósł głowę i spojrzał na niego.
 — Z maligną?... — powtórzył.
 — Niestety! tak...
 — I jakaż może być przyczyna tak nagłéj choroby?
 — Ta pani wczoraj przyjechała do zamku... — Powróciła dziś rano... — Musiała ona czuć dla pana Valleran silne przywiązanie... — Niespodziewana wiadomość o jego śmierci wywarła na niéj takie wrażenie, że tam zemdlała i powróciła prawie umierająca.
 — Ta pani jest jeszcze dosyć młoda? — zapytał jegomość w okularach.
 — Ma od trzydziestu do czterdziestu lat i jest bardzo piękna.