Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/232

 — Woreczek ten nigdy mnie nie opuści, — rzekła do siebie; — obecnie zawiera on cały majątek Renaty i mój... — Niedługo mieć będziem miliony...
 W woreczku była chustka złożona we czworo.
 — Na téj chustce umieściła ona bilety bankowe i mówiła daléj, biorąc do ręki zapieczętowaną kopertę.
 — List do notaryusza w Paryżu... — Ten list, w zamian za który oddawca otrzyma pokwitowanie z odbioru ogromnych summ, złożonych u pana Audouard notaryusza w Nogent-sur-Seine... — trzeba go będzie schować w pewne miejsce, gdyż jego strata byłaby stratą wszystkiego.
 Urszula wsunęła cenny list w sekretny przedział woreczka, zupełnie niewidzialny i otwierający się za przyciśnieniem również niewidzialnéj sprężyny.
 To uczyniwszy spojrzała na cyferblat zegara.
 Skazówki wskazywały wpół do dziewiątéj.
 Ktoś zlekka zapukał do drzwi.
 — Proszę — rzekła Urszula.
 Wszedł Klaudyusz.
 — Pani Sollier, — rzekł — obiad gotów.
 — Zaraz schodzę, mój przyjacielu, lecz przedtem mam ci dać jedno zlecenie.
 — Słucham pani... — Odpowiedział Klaudyusz, którego twarz wyrażała głęboką boleść.
 Ochmistrzyni ciągnęła daléj:
 — Jak widzisz, moje pakunki są gotowe... — Zawierają one wszystko co posiadam... Zostawiam dwie walizy, a teraz zabieram z sobą tylko tę małą waliz-