Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/242

lepiéj pilnować Urszuli, nie będąc przez nią dostrzeżonym...
 Upłynęło kilka minut.
 Z daleka dał się słyszeć świst pary. — Pociąg stanął — otwarto sale passażerskie i podróżni jadący do Troyes wsiedli do wagonów.
 Teraz Lantier zaprzestał wszelkich kombinacyj.
 Kroki pani Sollier, miały mu wskazać drogę postępowania.
 Sam jeden w przedziale wydobył z kieszeni cygaro i zaczął palić.
 Odległość trzydziestu ośmiu kilometrów, dzieląca Romilly od Troyes, została przebytą w czterdzieści jedną minutę.
 O kwadrans na pierwszą pociąg przybył do miejsca przeznaczenia.
 Leopold wyskoczył na perron.
 Urszula go już wyprzedziła.
 Oddała bilet przy drzwiach wchodowych, przy których stali przedstawiciele hotelów, ofiarujący swoje usługi i swoje omnibusy.
 — Hotel Prefektury... — rzekła Pani Sollier.
 Człowiek w ceratowym kaszkiecie, na lampasie którego wypisana była złotemi literami nazwa zakładu poskoczył ku niéj?
 — Jestem, pani... — rzekł; — omnibus gotów; — czy pani ma bagaże.
 — Tylko tę małą walizkę.
 Ten wziął pakunek i wyszedł.
 Za nim wyszła i Urszula.