Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/31

 I porwał dziecię z kołyski.
 Pomimo osłabienia chciałam mu je odebrać. — Rozpoczęłam z nim bezużyteczną walkę...
 Zostałem z góry już zwyciężona...
 Po upływie kilku sekund padłam zemdlona na podłogę u stóp mego łóżka...
 Gdym odzyskała przytomność kołyska była próżna i Robert znikł...
 — List adresowany do pana Bertin, opisywał ogółowo te wypadki... — rzekł Prosper, gdy Małgorzata zamilkła. — Dodawał przytém, że dziecięcia nikt nie odszuka, a on, że jedzie do Ameryki...
 — Czy w tym liście — nic więcéj nie było?...
 — Owszem, pani... była metryka urodzenia...
 — Metryka urodzenia!! — powtórzyła wdowa. — Metryka mojéj córki, czy tak?...
 — Tak jest, pani, w zupełnym porządku i zalegalizowana... — Dziewczynka była zapisana pod imieniem pani i swego ojca.
 — Zatém musisz wiedzieć w którem miejscu została — zapisana do akt stanu cywilnego?... — Znasz nazwisko ojca mojéj córki?...
 — Czyżbyś pani nie znała tego nazwiska? — zawołał Prosper zdumiony.
 — Ten, któregom kochała nazywał się Robert... inżenier, a nawet mój ojciec nie nazywał go inaczéj... Nigdym nie znała jego rodzinnego nazwiska i nie kłopotałam się tém prawie... Pomyśl, że byłam prawie dzieckiem... Ale ty mi je powiesz...
 — Niestety! pani zapomniałam o niém... Zresz-