Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/336

podczas jego nieobecności i został przyjęty przez samego gospodarza, do którego rzekł te słowa:
 — Wszak pan masz tutaj, pewną damę, chorą od kilku dni?
 — Tak jest, panie...
 — Panią Bertin?...
 — Pod tym nazwiskiem jest zapisana na liście.
 — Jestem jej krewnym... — Wczoraj przyszedłszy do jéj mieszkania dowiedziałem się, że leży chora w Romilly, w pańskim hotelu, i przybywam dowiedzieć się jak się ma...
 — Dzięki staraniom lekarza, — (zdolny człowiek, proszę pana), — biédna pani wyszła z niebezpieczeństwa, ale nas wszystkich bardzo przestraszyła i nawet doktór za nią nie ręczył!
 — O! ona mu winna wielką wdzięczność!
 — T pan mnie zapewniasz, że nie ma już niebezpieczeństwa?...
 — Tak, panie; — wyzdrowienie odtąd, jest kwestyą czasu.
 — Czy mogę się widziéć z moją krewną?...
 — Zapytam jéj... — Jakże mam zameldować?...
 — Powiedz pan, że Paskal Lantier, jéj szwagier.
 Właściciel się skłonił i rzekł.
 — Niech pan ze mną pozwoli...
 Wszedł na schody prowadzące do pokojów zajmowanych p>rzez gości i zatrzymał się na piérwszém piętrze, przed drzwiami, do których z lekka zapukał.