Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/419

obecne położenie mojego ojca nie było powodem jakichś przypuszczeń, jakichś rozpraw.....
 — Mój Boże, — rzekł Wiktor, — to pewna, że pora zimowa nie napędza grosza do kieszeni pana Lantier, ale ten wpłynie, jeżeli nie teraz, to późniéj... — Dobrze powiadają, że p. Paskal teraz traci, ale nikt nie wątpi, że zobowiązaniom swoim będzie w stanie zadosyć u czynić....
 — Czy jego przedsiębiorstw nie ganią?
 — Ba! mówią, że ich ma wiele, ale że ma dużo sprytu, że rozumie — co to jest postęp, idzie równo z czasem i że zajdzie daleko.
 — Jednakże roboty są wstrzymane.
 — Od miesiąca w krytych warsztatach zajętą jest tylko trzecia część robotników...
 — Ależ to wygląda na ruinę... — To prawda, że straty są duże...
 — I te nie straszą nikogo?
 — Nie, panie Pawle, przynajmniej o tém nie słyszałem i mogę pana zapewnić, że przy mnie nikt się nie wynurzał ze swemi obawami.
 — Nawet robotnicy?...
 — Robotnicy, panie Pawle... — Między nimi są źli, są i dobrzy.. — Dobrzy zostali nie obawiając się niczego..... Co się tyczy złych, ci paplą po pijanemu, bo ich odprawiono, lecz pragnęliby tylko powrócić... dowód, że w głębi duszy mają zaufanie... — Ale to co mówię, panie Pawle, na honor Wiktora Beralle, jest prawdą!