Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/469

 — Tak jest.
 — Czy porwanie o którem mowa i dalsza robota będą zapłacone?
 — Naturalnie....
 — Ale to nie są żarty... — Usunięcie kobiety, to rzecz ważna! — Chociażbym tylko powoził, zawsze ja będę wspólnikiem, a ty wiesz, że takie drobnostki mogą nas zaprowadzić na plac Roquette...
 — Czy się boisz?
 — Nigdy w życiu! — ale radbym wiedzieć wiele mi ten pierwszy interes przyniesie...
 — Ładny banknocik na tysiąc — odpowiedział Leopold.
 — Bilet na tysiąc!... powtórzył Jąrrelonge, zrobiwszy wielkie oczy.
 — Nie licząc dziesięciu lujdorów, które ci dam, abyś się jutro przyzwoicie ustroił.
 — Kiedyż je dostanę.
 — Dziesięć lujdorów nim ztąd wyjdziemy.... Tysiąc franków zaraz po interesie, to jest jutro wieczorem.
 — I będę miał u ciebie mieszkanie z opałem, światłem, praniem i stołem?..
 — Tak jest.....
 Jarrelonge zatarł ręce.
 — Brawo! — zawołał, — zgadzam się na wszystko.