Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/497

 — A ty, ty robisz słodkie oczy do jej małej siostry... — rzekł Caperon. — Gzy razem będą obadwa wesela?
 Młodzieniec wypróżnił szklankę.
 — Razem obadwa wesela! — powtórzył — o! zapewne!
 — Czemuż by nie?
 — Bo mama Bandu coś sobie ubrdała i niechce od tego ustąpić.
 — Cóż takiego?
 — E! głupstwo! — Chce, abym żeniąc się, miał pewną summę... — Otóż, ponieważ nie mam oszczędności, a pieniądze odziedziczone do współki z Wiktorem nie wystarczają...
 — Odziedziczyłeś! — zawołał Caperon.
 — Troszkę, mój, stary...
 — A to ci szczęśliwiec! — I wieleż to tej sukcesyi?...
 — Pięć tysięcy franków.
 — Ładny z tem wszystkiem kapitalik na początek gospodarstwa! Pięć tysięcy franków!
 — Matka Baudu wymaga dziesięciu tysięcy... Brak mi właśnie połowy...
 — A nim zbierzesz drugą, to pierwsza pójdzie przez gardło.
 — Co to, to nie.
 — Robisz się porządnym?
 — Z musu... — Nie mogę podnieść swoich pięciu tysięcy wcześniej, jak w dzień ślubu...
 — I to ci się podoba.