Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/499

daleko i naturalnie trzeba będzie posag wypłacić, to musisz załatać tę dziurę...
 — Właśnie... — Prolongowano mi na miesiąc... a niemam ani grosza...
 — Ale — zauważył Marlet — ponieważ twój brat weźmie pieniądze, to ci może jeszcze prolongować...
 — Turlututu! — tu wcale nie idzie o mego brata. Ja wiem co się święci... — Jeżeli za miesiąc nie oddam pieniędzy, toż to będzie hałas u matki Bandu... Moje małżeństwo z Wirginią zostanie zerwane... będzie ogólna kłótnia... Wujaszek z Bercy nie zechce o niém słyszeć... ja będę uważany przez tych wszystkich ludzi za oszusta... za szachraja...
 — No... no... — zawołał Caperoń — głupstwa pleciesz!
 — Nie, ja mówię tylko prawdę... — ciągnął dalej Ryszard, który ożywiał się mówiąc i którego umysł coraz więcej się plątał. — Zasłużyłem na to wszystko, gdyż, w porównaniu z rodziną Baudu, jestem istotą szkodliwą... ja rzeczy widzę jasno...
 — Jakie rzeczy?...
 — Pożyczkę mamy Bandu...
 — Z posagu Stefci?
 — Te tysiąc franków były wzięte nie z posagu Stefci, jestem tego pewny...
 — A zatem zkąd?
 — Z kasy robotników...
 — Ale! ba!...
 — Tak!... ojciec Baudu jest podskarbim naszego zgromadzenia... On ma pieniądze w zachowaniu