Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/541

 — Utopienie lub co innego... — Poszukamy sposobu... nie trzeba się zbyt często powtarzać...
 — Koniec końcem, trzeba będzie jeszcze kogoś sprzątnąć?...
 — Tak jest.
 Jarrelonge podrapał się w czoło.
 — Czy jeszcze dużo będzie takiej roboty? — zapytał.
 — Co cię to obchodzi, jeżeli ci za to zapłacą...
 — Tak, ale cena była umówiona tylko za jedną, osobę...
 — Bezwątpienia.
 — Przecież przyznasz, żem się dobrze popisał; i żem sumiennie zapracował te pieniądze.
 — Nie myślę ci zaprzeczać.
 — Chyba nie będziesz zbyt wymagającym, a nawet wartoby, abyś dodał jaką gratyfikacyjkę... — Hę? co ty powiadasz?...
 Leopold w milczeniu wyjął pugilares, który otworzył...
 Z jednej kieszonki wydobył małą paczkę biletów bankowych.
 Jarrelonge skamieniały na widok papierów Garata, wytrzeszczył oczy błyszczące pożądliwością.
 Oparłszy łokcie na stole z podbródkiem w dłoniach, pożerał wzrokiem palce Leopolda, przebierając od niechcenia bilety bankowe.
 — Wybacz! — rzekł. — Musi ci się dobrze powodzić, mój stary!