Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/550

 — Pamiętaj przebrać się i ucharakteryzować, abyś nie mógł być poznanym.
 — Ja, mein herr... Czy to wszystko?... Niema innego polecenia?
 — Przyniesiesz tutaj walizę... — Trzeba zobaczyć co jest wewnątrz.
 — Dobrze...
 — A teraz dobranoc... idź spać.
 — Dobranoc.
 Jarrelonge zapalił świecę i odszedł.
 Leopold zostawszy sam przejrzał przedmioty zabrane z kieszeni Renaty.
 Przedmioty te stanowiły: para rękawiczek, mały futeralik z kości słoniowej ze srebrnym naparstkiem i nożyczkami, kluczyk od walizy i list który nam jest znany.
 — Musiała mieć przy sobie portmonetkę — rzekł sam do siebie... — W pośpiechu zapomniałem o niej... szkoda... ale koniec końcem nie wiele mi na tem zależy...
 Schował list i resztę przedmiotów do szuflady gdzie także włożył swój pugilares i z kolei udał się na spoczynek.
 Paskal Lantier przepędził wieczór okropny.
 O północy zamknął się w swoim pokoju sypialnym i rzucił na łóżko, spodziewając się trochę zasnąć.
 Sen nie przychodził, odpędzany przez nieprzerwany niepokój.
 Nędznika nie przerażała myśl o spełnieniu szkaradnej zbrodni...