Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/555

wiony do wymiany u jego bankiera, który z uprzejmością wypłacił pieniądze... — Dopiero w terminie pański ojciec pewnym będąc, że w owym dniu nie podpisał żadnego rewersu, spostrzegł podstęp, ale strzegł się oskarżać pomysłowego autora...
 Przedsiębiercia siedział przygnębiony.
 — Ale któż ci to powiedział? — wyjąkał.
 — — Wszystko jedno kto mi opowiedział, — przerwał były więzień. — Główną jest rzeczą że fakt istnieje i jest — prawdziwy... — Mówiąc między nami, ponieważ od owego czasu dużo upłynęło wody, możesz twierdzić że ja czynię przypuszczenia.
 — Ja tak utrzymuję... — szepnął Lantier.
 — Czy zawsze pan posiadasz talent naśladowania, którym ja, z wielkiem zmartwieniem, nie jestem obdarzony?
 — Zawsze.
 — Potrafisz naśladować podpis?
 — Jakiby nie był... Najtrudniejsze zakręty są dla mnie igraszką.
 — Jest to rzecz bardzo użyteczna w interesach. A pismo?...
 — Tem bardziej...
 — Czy znasz jako chemik płyn, którymby można wy wabić dwa lub trzy wiersze pisma bez uszkodzenia papieru?
 — Znam.
 — I potem można pisać w tem miejscu, gdzie się znajdowało stare pismo?
 — Jak najlepiej.