Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/564

 — Czy ci bez kwestyi oddano bagaż? — zapytał były więzień swego wspólnika.
 — Bez najmniejszej — odpowiedział Jarrelonge. Zażądano dwudziestu centymów i koniec...
 — Dobrze... zajrzyjmy co tam jest wewnątrz.
 Zamek był zamknięty na dwa spusty, lecz wiemy że Leopold przetrząsając kieszenie dziewczęcia, znalazł kluczyk.
 Otworzył walizę.
 Było w niej tylko trochę bielizny i ubrania.
 — Jakto! kosztowności nie ma! — zawołał Jarrelonge z widocznym zawodem.
 — A cóżbyśmy z niemi zrobili gdyby i były? — zapytał Leopold wzruszając ramionami.
 — No, sprzedalibyśmy.
 — Nigdy, w życiu! — Tym sposobem ludzie się łapią! Kosztowności są dowodami oskarżającymi.
 Plądrując po walizie, Leopold znalazł kilka listów.
 Przeczytał je, uznał za nic nieznaczące i wrzucił w ogień.
 Przegląd trwający nie dłużej niż dziesięć minut został ukończony.
 — Co zrobimy z gałganami? — zapytał Jarrelonge.
 — Spalimy je tak jak papiery...
 — Szkoda... możnaby tem uszczęśliwić jaką ładną dziewczynę...
 — Znasz ty jakiego pewnego passera?
 — Znam, anioł nie człowiek... wzór passerów.